بیشتر وقتم را به خواندن می‌گذرانم. نظرات دیگران را می‌خوانم و اخبار را از نظر می‌گذرانم. وضعیت بدی‌ست. در انتخاب میان دو دیکتاتور مانده‌ام. برخی می‌خواهند احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور گردد بلکه این مردم با قرار گرفتن در وضعیتی اسف‌بار به ادراک مناسب برسند ( گر چه می‌دانم هیچ‌وقت نخواهند گذاشت چنین وضعی پیش آید ).
و بیشتر کسانی که می‌شناسم می‌‌خواهند به هاشمی رای دهند حتا کسانی که در دور نخست در انتخابات شرکت ننموده بودند (متاسفانه!) تا شاید این بلای ناگهانی از سر بگذرد. می‌گویند وضع حداقل از زمان قبل از خاتمی بدتر نمی‌شود. شاید هاشمی با تشکیل دولتی مقتدر (!) بتواند اوضاع را کمی سر و سامان دهد. عده‌ای هم می‌گویند شاید هاشمی بستر را برای دوم خردادی دیگر فراهم سازد.
و اما من این بار بر خلاف اعتقادم به لزوم استفاده از حق رای و انتخاب خود، به رای ندادن هم می‌اندیشم.

خب اینم از این! حالا معلوم شد از آن 20 میلیونی که به خاتمی رای دادند چند نفر آگاه بودند و خاتمی را به سادگی و تنها به عنوان یک گزینه انتخاب نکردند.
حرف تمام کسانی را که دم از تقلب در انتخابات می زنند و یا تحریمی‌ها را مقصر می‌دانند، مردود می‌دانم. آخر تقلب تا چه حد؟!! چند میلیون تقلب شده است؟ این آقای معین ما تنها 4 میلیون رای آورده است. یعنی رای 20 میلیونی آقای معین را به بقیه اضافه نموده‌اند؟! واقعا که باید خیلی سطحی فکر نمود تا به این نتیجه رسید.
شاید هم می‌اندیشید که اگر تحریمی‌ها به انتخابات می‌پیوستند، آقای معین انتخاب می‌گردید. نپیوستن افراد تحریمی به طیف رای دهندگان آقای معین، پیروزی جناح مخالف آقای معین را توجیه نمی‌کند. بیش از 20 میلیون از افراد شرکت کننده به جناح مخالف آقای معین رای داده‌اند.
این سخن هم که ما با شرکت خود در انتخابات موجب تایید نظام گشته‌ایم و همگی می‌بایستی انتخابات را تحریم می‌نمودیم درست نمی‌باشد. ببینید بیش از 65 درصد واجدین شرایط در انتخابات شرکت کرده‌اند. بیایید منصفانه فکر کنیم. این حکومت تنها با رای دادن این 4 میلیون نفر مشروعیت خود را کسب ننموده‌ است تا با رای ندادن‌شان از دست دهد. در کجای جهان مردم این چنین در انتخابات شرکت می‌جویند؟ نظام حکومتی از این مشروع‌تر؟
مشکل کشور و مردم ما بسیار اساسی‌‌ست. تا زمانی که مردم ما به حقوق اولیه خود آگاه نیستند و در غبار و مه مذهب غوطه‌ورند، قادر به یافتن راه خود نخواهند بود.
مردم ما همین‌اند که می‌بینید.

فراخوان کانون نویسندگان ایران برای گردهمایی در برابر زندان اوین

مردم آزاده‌ی ایران
سازمان‌های مدافع حقوق بشر!
ناصر زرافشان هشتمین روز اعتصاب غذای دردناک خود را می‌گذراند و در خطر جدی مرگ قریب الوقوع است. ناصر زرافشان مبتلا به بیماری حاد کلیوی است و هر لحظه بر وخامت بیماری او افزوده می‌شود. ما از همه‌ی مردم٬ نهادهای فرهنگی و اجتماعی درخواست می‌کنیم که درگردهمایی اعتراضی تحصن کنندگان٬ از ساعت چهار تا شش بعد از ظهر روز سه شنبه بيست و چهار خرداد هشتاد و چهار در برابر در بزرگ زندان اوین شرکت کنند.
کانون نويسندگان ایران - ٢٢/٠٣/٨٤

تجمع امروز در مقابل درب اصلی دانشگاه تهران گویا به خوبی انجام گردیده است. این طور که شنیده‌ام حدود هزار نفر آنجا جمع شده بودند و اعتراض خودشان را نسبت به نقض حقوق زنان در قانون اساسی اعلام کردند.

قطع‌نامه پایانی این تجمع را می‌توانید در این‌جا بخوانید.

من در انتخابات شرکت می‌کنم چون این‌کار را حق خود می‌دانم. فکر می‌کنم این حداقل کاری‌ست که به عنوان یکی از افراد این جامعه در جهت دفاع از دموکراسی و احقاق حقوق خودم و دیگران می‌توانم انجام دهم.

خب بالاخره این وبلاگ جدید من آماده شد.
مدتی است که مطلبی در وبلاگ‌هایم ننوشته‌ام. مثل این‌که این نوشتن گه‌گاه را نمی‌توانم ترک کنم.
انگار قلمم ذهنم خشک شده است. شاید به خاطر پراکندگی مطالب و البته وبلاگ‌هایم است. به همین خاطر می‌خواهم از نو شروع کنم و از این به بعد متمرکزتر در همین وبلاگ بنویسم.
.به هر حال از این به بعد در ذره‌بین خواهم نوشت