Saturday, October 24, 2009
اميد
دارم سعي مي‌كنم زندگيمو مرتب كنم. واسه كسي كه يه مدت بي‌برنامه (عملن) زندگي كرده يه مقدار سخته ولي خب امكان داره! تغييرات با سرعتي خوب و به تدريج در حال ايجاده. گاهي اوقات احساس مي‌كنم نياز به حمايت روحي دارم. نياز به يه جور اطمينان قلبي. در حالي كه هيچ حمايت كننده‌اي ندارم، به خودم اطمينان كامل دارم و مي‌دونم مشكلات رو پشت سر مي‌ذارم. من اميدوارم و نگران!
ساعت 10:36 PM | لینک ثابت | 3 نظر | Bookmark and Share

3 نظر:

Anonymous manizheh گفته:

سلام
پس خدا را فراموش کردید.
موفق باشید.

11:15 AM  


Anonymous بن بست ابهام گفته:

هر كسي تو اين دور و زمونه مخصوصا اگه جوون باشه به يه اهرم اميدواري احتياج داره...تو دور و زمونه اي كه هر كجاش رو ميبيني خنده رو لبهاي مردمش نيست...بايد اميد داشت

5:47 PM  


Anonymous آناهيد (زنانگيهاي يك زن وراج!) گفته:

اميد؛ نگراني رو تحت الشعاع قرار ميده. ;)

9:24 PM  


Post a Comment

بازگشت به صفحه اصلي

<body>