یک - دیشب در حالی که همه‌گان در حال عبادت معبود خویش بودند من به مناسبت شب احیا فیلم "مرثیه‌ای برای یک رویا" را دیدم. فیلم از نظر ساخت و محتوا بسیار قوی بود و از تکنیکهای فیلم سازی مناسبی استفاده کرده بود. تنها می‌گویم که فیلم در مورد مواد توهم‌زا‌ست.

دو - به بهانه ماه رمضان شروع به خواندن قران نموده‌ام. چندی پیش با خود می‌اندیشیدم من که حداقل در معرفی خود را مسلمان می‌نامم از کتاب آسمانی دین خود چقدر می‌دانم. به همین خاطر شروع به خواندن ترجمه فارسی معجزه دین اسلام کردم و فعلا یک جزء آن را خوانده‌ام. البته ناگفته نماند برای مطالعه چند کتاب دیگر نیاز به دانستن قران دارم.

سه – در حال حاضر بخش گوارش هستم و همه چیز خوب پیش می‌رود الا درس خواندن من! دیشب ضعف سواد خویش را به وضوح در خواب دیدم و عرقی سرد بدنم را فرا گرفت. لذا تصمیم گرفتم چند روز آینده را با کتابخانه بیمارستان آشتی کنم بلکه بیماران مردم را از پزشکی بی‌سواد برهانم.

چهار – الآن دارم چند ترانه از علی‌رضا عصار گوش می کنم. بدجور دارد می‌چسبد. هم آهنگ‌سازی فؤاد حجازی عالیست و هم خواندن عصار. اما اشعار آن چیز دیگری‌ست.

رمضانی دیگر در رسیده است و آنان‌که خود را مسلمان می‌دانند، از برای عبادت پروردگار به نخوردن و نیاشامیدن و برخی امور دیگر ( که اکثرا رعایت نمی‌کند! ) روی می‌آورند و گویند ماهی بس عزیز است و عبادت پروردگار کنیم. البته شکی نیست که ماهی عزیز است زیرا که مردمان به یاد مسلمانی‌شان می‌افتند و تغییراتی ( که بیشتر ظاهری‌ست! ) در زندگی خویش اعمال می‌کنند. ماهی که برخی با آغوش باز از آن استقبال می‌کنند و بسیاری برای به پایان رسیدن آن روزشماری می‌کنند. نکته جالب این‌جاست که بسیاری در رسانه ها بر این اصرار می‌ورزند که از این ماه لذت می‌برند، در حالی که خود در رنجند.
گویند این ماه، ماه تزکیه نفس است و همه‌گان به اصلاح خویش بر می‌خیزند و از ناسزا و دزدی و غیبت و غیره خود را پاک می‌گردانند و در پایان مردمانی نیکو می‌گردند. لذا همه‌گی چنین شعاری بر لب می‌گیرند، اما طور دیگری رفتار می‌کنند. رمضان‌های بسیاری گذشته است، اما هر چه می‌اندیشم به سختی تغییراتی در اطرافیان می‌یابم. آری ماهی‌ست بس عزیز! ماه مسلمانی مسلمانان!