رمضانی دیگر در رسیده است و آنان‌که خود را مسلمان می‌دانند، از برای عبادت پروردگار به نخوردن و نیاشامیدن و برخی امور دیگر ( که اکثرا رعایت نمی‌کند! ) روی می‌آورند و گویند ماهی بس عزیز است و عبادت پروردگار کنیم. البته شکی نیست که ماهی عزیز است زیرا که مردمان به یاد مسلمانی‌شان می‌افتند و تغییراتی ( که بیشتر ظاهری‌ست! ) در زندگی خویش اعمال می‌کنند. ماهی که برخی با آغوش باز از آن استقبال می‌کنند و بسیاری برای به پایان رسیدن آن روزشماری می‌کنند. نکته جالب این‌جاست که بسیاری در رسانه ها بر این اصرار می‌ورزند که از این ماه لذت می‌برند، در حالی که خود در رنجند.
گویند این ماه، ماه تزکیه نفس است و همه‌گان به اصلاح خویش بر می‌خیزند و از ناسزا و دزدی و غیبت و غیره خود را پاک می‌گردانند و در پایان مردمانی نیکو می‌گردند. لذا همه‌گی چنین شعاری بر لب می‌گیرند، اما طور دیگری رفتار می‌کنند. رمضان‌های بسیاری گذشته است، اما هر چه می‌اندیشم به سختی تغییراتی در اطرافیان می‌یابم. آری ماهی‌ست بس عزیز! ماه مسلمانی مسلمانان!